Skubnij tęczy - prolog

Bez zbędnych wstępów. Zapraszam do lektury krótkiego prologu i pozostawienia opinii. 

- L

Skubnij tęczy

Prolog

W ogródku modnej restauracji, w cieniu rozłożystego klonu, przy drewnianym stoliku, na ławce wyłożonej poduszkami w biało-granatowe pasy siedzi dziewczyna. Łatwo ją przegapić podziwiając rynek starego miasta wraz z pięknie odnowionymi kamienicami. Ubrana w za duży, szarobury sweter, ciemne, obcisłe spodnie i równie ciemny kapelusz prawie nie zwraca na siebie uwagi. No właśnie, prawie… Bo spod kapelusza wystają nieposłuszne kosmyki ogniście czerwonych włosów, które jakimś cudem zdołały się wymknąć z jego objęć. Pochylona nad książką w skupieniu pochłania każde słowo, zdanie, akapit, stronę. Co chwilę sięga ręką po wysoką szklankę pełną kawy z syropem kokosowym i upija po małym łyku. W pewnym momencie powoli podnosi wzrok i z wielką dokładnością przygląda się wszystkim klientom, każdemu z osobna. W oczach zapalają się jej zawadiackie iskry, a po ustach błądzi ironiczny półuśmiech.

Mężczyzna, na oko ma jakieś trzydzieści pięć lat, wysoki, szczupły, ale nie chudy brunet. Przy jego stoliku stoi aktówka, a na nadgarstku błyszczy się zegarek wyglądający na równie drogi co kiczowaty. Świetnie skrojony garnitur, zapewne od jednego z tych ekstrawaganckich włoskich projektantów. Obok maleńkiego talerzyka, o sprawiającej niezbyt apetyczne wrażenie zawartości, pyszni się najnowszy model BlackBerry. Jest to pewnie jeden z tych nudnych prawników, którzy myślą o sobie, że mogą wszystko, no bo kto bogatemu zabroni? A wywnioskowała to nie tylko z jego wyposażenia, już sam sposób siedzenia jest bardzo charakterystyczny - ta nonszalancka pewność siebie w każdym najmniejszym ruchu, ohyda. Nagle zauważa, że facet, któremu się tak zajadle przyglądała, dziwnie się na nią patrzy. Czy to złudzenie, czy on serio ma w oczach wypisaną jakby litość? Zabawne, biedny idiota jest pewnie przekonany, że sprawia wrażenie atrakcyjnego mężczyzny.  Dziewczyna bez żadnego skrępowania dalej mu się przygląda, zauważając przy tym błyszczącą się na palcu obrączkę. Kiedy przejechał po jej ciele oceniającym spojrzeniem, ona powróciła do lektury, jednak jej uwaga nie była już skupiona na słowach, ale na układaniu planu, którego mistrzowskie wykonanie nastąpi za parę chwil. Tym razem nie będzie żadnych wyrzutów sumienia, nie po tym co dostrzegła w jego oczach.

Dyskretny uśmiech znika z ust czerwonowłosej, a na twarzy pojawia się wyraz zdecydowania, że to, co zamierza zrobić wcale nie jest złe czy niesłuszne. W końcu każdy ma swoje zainteresowania, prawda? Dopija kawę, prosi kelnera o rachunek po czym zaczyna się zbierać do wyjścia. Dosyć siedzenia, ofiara namierzona.